Goodbye my lover, goodbye my friend

Namasté allemaal!

Bij deze mijn laatste blog. Als jullie dit lezen ben ik na een reisdag van 23 uur weer in Nederland aangekomen!

Ik ben de vorige blog geëindigd met ‘morgen gaan we op minitrekking’ dus laat ik vanaf daar ook maar verder gaan.

woensdag 16 februari.
Ontbijten met een broodje kaas en daarna de jeep in. Mama, Danielle, Chantal, Raju (gids) en ik vertrokken naar Hemja om vanaf daar naar Astam te lopen. Astam is het geboortedorp van Raju en al zijn familie woont daar nog steeds. We hebben gelunched (op zn Nepalees, dus Dal Bhat) in zijn ouderlijk huis met zijn vader zus en nichtje. Daarna zijn we doorgelopen naar zijn ouder basisschool. Deze school telt wel 36 kinderen en is gebouwd/verbouwd door 2 Nederlandse organisaties.
We hebben de middag heerlijk spelend en dansend doorgebracht. We waren ontzettend welkom, ondanks dat we maar gewoon aan kwamen lopen.
Aan het eind van de middag was het tijd om spullen op te halen en door te lopen naar de Eco-village in Astam om daar te overnachten. Hier hebben wij Seriana en Frank ontmoet. Twee ontzettend leuke Nederlanders waar we heerlijke gesprekken mee gevoerd hebben.
Aangezien wij geen plan hadden, besloten wij de tweede dag met Seriana en Frank mee te lopen. Helaas was het weer alleen niet zo mooi als de dag daarvoor… (lees: regen, mist, koud). Helemaal verkleumd kwamen we aan in Dhampus. Hier hebben we gelunched en daarna een nieuw hotel gezocht. Seriana en Frank zijn nog even doorgelopen. Omdat al onze kleren helemaal nat waren hebben wij de rest van de middag kou zitten kleumen en zitten kaarten.
Op vrijdag kwamen papa en Lisette ook naar Dhampus. We zijn samen en klein stukje naar Nepalees traditionele huisjes gelopen en zijn daarna weer met de jeep richting Hemja gegaan. Hier hebben we een kleine tussenstop gemaakt bij een Tibetaans Boedistisch klooster.
Het kan natuurlijk nooit normaal… ik stapte met een groot stuk van mijn onderbeen in de brandnetels. En daar stond toevallig even geen weegbree naast. Een van de locals vertelde ons dat brandnetels hier gebruikt worden als straf. Als je niet wil studeren, dan gooien je ouders je in de brandnetels…

Eenmaal terug in Pokhara besloten we om de rest van de dag weer aan het zwembad door te brengen, heerlijk!

Zaterdag zijn we met de dames naar Jiva spa geweest, allemaal lekker gemasseerd en ontspannen weer door de regen naar huis (het regenseizoen is inmiddels wel echt begonnen ja…)
Daarna door naar karmaflights om de gedoneerde luncheboxen schoon te maken. Deze gaan we maandag doneren in Leknath.
Maandag ochtend heb ik de hele familie mee genomen in de local bus. Op naar school! Hier was nog een kleine afscheidsceremonie voor de ‘vulunteer/guest teachers’. Overladen met bloemen, brieven, tekeningen en zelfs een paar kadotjes stonden we op het podium. ‘Hier is de mic, geef maar een speece’ Ach ja, uuh, bedankt allemaal… Lekker voorbereid weer.
Na ons afscheid werd mijn familie voorgesteld en welkom geheten en hebben we nog even gedanst voor een project van Els. Het eerste uur was inmiddels helemaal opgegaan aan grand assembly dat het tijd werd om naar de klassen te gaan. Mama en Danielle hebben een uurtje mee kunnen kijken bij de kleuters, Lisette en Chantal in mijn klas, bij mijn mentor en mijn vader in de leeftijdsgroep die hij zelf in Nederland veel les heeft gegeven.

Na een ‘tea with biscuits’ pauze hebben we de lunchboxen gevuld met een lekker broodje voor ieder kind en zijn we met heel class 8, mijn familie, een nieuwe vrijwilliger, de vice-principal en een chairperson met de schoolbus die kant op gegaan. Nog een paar 100 meter steil omhoog en daarna werden we weer verwelkomd met heel veel bloemen. Deze kwamen rechtstreeks uit de schooltuin. Dat was goed te merken door de hoeveelheid mieren die binnen no- time overal zaten…
Na een paar speeces en meer ceremonial work hebben de vice- principal en ik de lunchboxen en waterflessen uitgedeeld. Heel mooi! Maar tergelijkertijd ook heel verdrietig. Van de 65 kinderen op deze school zijn er namelijk 14 die helemaal geen geld hebben om lunch mee te nemen naar school… De chairperson heeft een lijst met alle namen mee genomen en gaat kijken of hij nog iets voor deze kinderen kan betekenen.

Maandag was het na een paar maanden wachten eindelijk tijd voor onze tattoo! Met zo wel mensen uit mijn Nepalese vriendengroep als familie kwamen we aan bij onze ‘huis tatoeëerder’ (die tevens aangesproken wordt als de beste artist van heel Nepal!). Even de kiezen op elkaar maar wat zijn we er allebei blij mee. Lisette heeft haar zelf getekende design op een andere plek dan ik, maar verder maakt dit ons nog net een beetje meer neptweeling haha.

Aan het eind van de week werd het steeds warmer en warmer. We hebben een bootje gehuurd en op het meer gevaren en lekker op het ‘terras’ gezeten. Donderdag ochtend was het tijd om weer afscheid te nemen, maar niet voor lang deze keer. 3 dagen later ben ik ook alweer in Nederland..

De rest van mijn laatste volledige dag in Nepal heb ik met Alizée doorgebracht. We zijn naar de peace pagoda geweest en hebben samen met Raju gegeten. We hebben ook een mini ‘Henna-party’ gehouden. Mijn hele linker arm/hand zit onder, van heel mooi tot de meest lelijke hartjes en tekst… Gelukkig is dit maar tijdelijk…

Vrijdag stond in het teken van afscheid nemen… Nog één keer ontbijten met Alizée, nog één keer ccmomo’s met Tenzin en nog één keer knuffelen en klieren met Raju… voor de allerlaatste keer zingen: Goodbye my lover, goodbye my friend! You have been the one for me!

Aan het eind van de middag met het vliegtuig terug naar kathmandu. Van mijn laatste uren heb ik gebruik gemaakt om naar de Pashupatinath te gaan, Seriana en Frank nog even op te zoeken en een drankje te doen met Nienke die ik op mijn heenvlucht ontmoet had.

Na een kort nachtje zit ik nu in het vliegtuig naar Istanbul. Na deze 8 uur vliegen, moet ik daar helaas nog 7 uur wachten op de transfer naar Schiphol. Tegen half elf sta ik dan weer op Nederlandse bodem. Naar huis in een auto met gordels, die wel 100km per uur gaat en niet stuitert! Warm douchen! Koeienvlees eten… Nog meer familie en vrienden weer knuffelen. Gemiste verjaardagen inhalen en helaas ook snel weer aan het werk voor school…

Bedankt allemaal voor jullie lieve berichtjes, appjes, reacties en interessante vragen!
Derei Derei Danyaabaat!
Ik hoop jullie allemaal snel weer te zien in Nederland!!
Heel veel liefs,

Anniek




In het vliegtuig had ik dit stukje al geschreven. Niet wetende dat mijn thuiskomst op schiphol nog zo speciaal zou zijn.
Ik had mijn familie 3 dagen geleden nog gezien, dus zo speciaal zou dat niet worden.
Toen ik echter op Schiphol aankwam, en daarna de ontvangsthal uit kwam lopen, stonden daar een heleboel hele leuke mensen! Compleet met 2 spandoeken en 3 ‘welkom thuis’ heliumballonnen! Na een half uur lang iedereen uitgebreid een knuffel te hebben gegeven en al weer de tranen in mijn ogen had van het lachen was het tijd om naar huis te gaan.
Blijkbaar hadden zij de uren voor mijn aankomst Schiphol al redelijk op de kop gezet en na nog één keer roeien op de rolbanden was het tijd om weer naar Deventer te gaan. Het is voor mij inmiddels al ongeveer 6 uur Nepalese tijd, al meer dan het klokje rond dus.
Nog één biertje met zn allen en daarna mijn eigen bedje in!
Inmiddels heb ik ook alweer een aantal andere vriendinnetjes opgezocht en vind ik het zooo fijn om weer even samen met deze mensen te zijn. Echt even genieten!
De komende dagen ga ik nog wat meer vrienden opzoeken, weer terugverhuizen naar mijn fijne kamertje in Zwolle en heel hard aan de bak voor school! Nog heel even stijden en dan mag ik al weer een weekje naar het buitenland. Op naar Frankrijk!