Happy new year! 2075!

Namasté!
Net als tijdens het schrijven van de vorige blog heb ik nog steeds vakantie! Het begint inmiddels bijna te lijken of ik geen stage loop haha. Al is er zeker gewerkt deze vakantie! En laten we daar maar mee beginnen!
Vorige week (9 tm 12 april) mocht ik helpen bij de teacher training course van Stichting Theole.
Deze stichting werkt nou samen met de KPZ en geeft hier in Nepal training aan docenten van de STAR-school. Dit jaar, deze module, was een afronding na 2 jaar van hard werken. Iedere module (4) wordt gegeven door een verschillende samenstelling van KPZ-docenten en niet-KPZ-docenten. (Dit is meestal Bert of Theo met één andere leerkracht).
Omdat dit een afsluitende module was, waren er zelfs 3 ‘trainers’! Bert en Dirkje (beide KPZ docent) en Theo (KPZ docent).
Tijdens deze dagen werd er vooral gesproken over autonomie (dit zie je vrijwel niet terug in de Nepalese klassen), coöperatieve werkvormen (dit zie ik steeds meer, maar vooral door de teacher training van stichting Theole) en hoe is dit het beste toe te passen in het huidige Nepalese curriculum. Afgelopen donderdag werd deze 2e batch afgesloten met de certificering!
Vol met mooie, lange, soms Nepalese speeches. Nadat de deelnemers hun certificaat in ontvangst konden nemen en er nog wat meer speeches geluisterd te hebben, werden de trainers, partners, helpende instanties en helpende handen bedankt. In Nepal gebeurt dit vaak met het uitreiken van een scarff(sjaaltje) of galen(bloemenkrans), een tikka (streep van poeder op het voorhoofd) en bij grote dank de uitreiking van een ‘Token of love’. (Hier is ook zeker een onderscheid in heeeeele grote voor bijvoorbeeld de trainers en een kleine voor Emma, Mieke, Allistair en mij). Wel heel leuk om te mogen ontvangen! Al zal ik nooit een olympische sporter worden, de gouden plak is al binnen!
Daarna was het tijd voor een paar (ahum) foto’s. nog 1x samen lunchen en daarna afscheid nemen.
Ontzettend bijzonder hoe je zo hartelijk ontvangen kan worden in een groep! Die Nepalese gastvrijheid was overal in terug te zien! (tot er stroopwafels op tafel komen…)

Na nog een paar dagen rustig aan gedaan te hebben was het 13 april oudejaarsdag! Dit heb ik nog nooit zo warm gevierd. Emma, Joris, Els, David en ik zijn dan ook maar verkoeling op en in het Phewa lake gaan zoeken. ’S Avonds zijn we naar main lakeside gegaan om daar met nog wat Nepalese en Nederlandse vrienden wat te drinken en af te tellen.
Het uiteindelijke 00:00 moment was ik alleen nog over met Prem, Bert en Dirkje. ‘Happy new year 2075!’ (Voor wie het nog niet door had, de jaartelling hier is een klein beetje anders…) We hebben een ontzettend leuke avond gehad en er zijn een heleboel nieuwe ideeën ontstaan voor eventuele volgende teacher trainingen, KPZ lessen en Karmaflights projecten. Er is wel wat vuurwerk afgeschoten, op één centraal punt in de stad, maar daar heb ik niks van meegekregen. Om 00:00 werd er heel even ‘EEEEHHHHH’ geroepen en daarna ging iedereen verder met feesten/lopen.
Wij hebben (afgezien van onszelf) niemand echt ‘Happy new year’ horen zeggen of iemand de beste wensen zien zeggen. Eerder het tegenovergestelde. Rond een uur of één zagen wij iemand een bar aan de overkant van de straat uit ‘vliegen’ en hard op de grond terecht komen, bewusteloos. Met dat hij overeind getild wordt krijgt hij van verschillende mensen hele harde trappen tegen zijn hoofd. Als de mannen uitgetrapt zijn wordt het slachtoffer door 3 mannen in een taxi getilt en weg gereden, maar ik denk niet naar het ziekenhuis… Nog bijkomend van het tafereel wat we net gezien hebben, ‘vliegt’ er nog iemand dezelfde bar uit. Deze blijft staan maar wordt binnen een paar tellen in een hoekje gedreven en alsnog naar de grond gewerkt. Hoe het met hem af is gelopen weet ik niet. Het is niet aan te zien hoe deze mensen de dood in getrapt worden, al weten wij natuurlijk de reden niet… (kan mij niet voorstellen dat hier een geldige reden voor was…)
Ik had aan het eind van de avond het geluk alleen met Prem over te zijn, dit betekende dat ik op de moter met Prem mee terug kon! Heerlijk! Binnen 10 minuten waren we weer veilig in het hotel! Al blijft het wel bijzonder dat alleen de bestuurder een helm draagt en niemand bezig is met beschermende kleding of überhaupt dichte schoenen. (sorry pap…).

‘Nieuwjaarsdag’ was een dag van feest en afscheid. Apshara, de vrouw van Prem was jarig en dit werd uitgebreid gevierd met een groot verjaardag diner. Met ongeveer 20 mensen hebben we Dal Bhat gegeten, gezongen, taart gegeten en daarna afscheid genomen. Gabriel en zijn ouders zouden de dag daarna ’s ochtends vroeg vertrekken en later op de dag moesten we ook afscheid nemen van Joris. Er zijn op dit moment (op Prem en Saipal na…) geen mannen meer in huis.

Inmiddels ben ik weer druk met de Nederlandse lessen voor Anita, verslagen voor de KPZ en filosofielessen die ik ga introduceren op Bal Prabhat. Aanstaande donderdag is de vakantie afgelopen en begint school weer. Nog heeeel even genieten van het uitslapen tot ik mijn bed uit gebrand wordt.

Heel veel liefs uit het mooie Nepal!

P. S. voor mensen die vroegen hoe het nu met mijn enkel is: helemaal goed! Geen last meer van!
Bedankt voor alle lieve berichtjes en vragen!