Ziek en op vakantie

Hoihoi allemaal!

Hier weer een nieuw berichtje vanuit Nepal. De tijd vliegt! Ik ben hier inmiddels al ruim een maand en bijna op dr helft van mijn stage... gelukkig heb ik hier nog 2 maanden!
Vorige week was Prem jarig, dit werd hier goed gevierd (heb ik gehoord...). Ik kon er zelf helaas niet bij zijn.
Voedselvergiftiging (?) Heeft mij een week lang in bed gehouden... (gelukkig ben ik er nu weer vanaf!)
Als je dan ziek in bed ligt, dan is thuisthuis, Nederland, wel even heel ver weg. Niet veilig op de bank met mama die kopjes thee zet... nee, alleen in bed. Dit gaf mij wel genoeg tijd om even stil te staan en niet continu door te razen in aaaaaalle toffe dingen die hier te doen zijn. Ook wel goed genoten van de rust dus!

Na het vorige bericht, waarin ik geschreven heb over het foodfestival, weten we nu ook hoeveel het opgebracht heeft! 11.300 Nepalese roepie! (€90) na nog een paar hele lieve donaties werd dit bedrag met nog 15.000 roepies (€120) verhoogt!
In totaal dus ruim €200 kunnen opbrengen om naar de "shree chandr jyoti primary school te brengen!
Vorige week maandag (19 maart) hebben we de school kunnen bezoeken! Alle kinderen stonden in 2 rijen. Aan het begin van de rij kregen wij een sjawl en toen wij door mochten lopen werden we als prinsen en prinsessen ontvangen. Door iedereen begroet en aangestaard.
We konden vrijwel direct door naar de staffroom. Luisteren naar speeces en zelf een woordje doen (lekker onvoorbereid weer...). Helaas was dit weer 99% in het Nepalees, dus niet te verstaan. Na een lange zit was het tijd om met alle kinderen en docenten op de foto te gaan en voor we het wisten zaten we weer in de Jeep naar huis. Weer lekker terug mijn bed in, om verder uit te zieken.

Afgelopen woendag ben ik met Kristen (duitsland), Andrea (Frankrijk, Josh en Robert (Engeland) naar Chitwan National Park geweest. Redelijk spontaan zaten we ineens in een 7 uur durende busrit. Eenmaal aangekomen in Chitwan/Sauraha hebben we na een korte rustpauze vast de omgeving verkent. We waren de tuin van het hotel nog niet uit of we hadden de eerste olifant al gespot. Wel met rijder helaas, maar die lopen gewoon op de weg, aan alle kanten ingehaald door scooters, auto’s, jeeps vol toeristen etc.
Eenmaal aangekomen bij de rivier een klein stukje verderop kwam daar een neushoorn uitlopen en ook die passeerde ons op een paar meter.
Al grappend dat wij weer naar huis konden, de dieren toch al gezien, was het tijd om de activiteiten te plannen. In de lonely planet stond beschreven dat hier een elephant bathing plaats zou vinden. Allemaal olifantjes in de rivier. Scrubben, spelen, op hun rug zitten, nat gespoten worden door de olifant. Allemaal leuke dingen dus. Verder hadden we ook besloten dat wij graag lopend het park in wilden om echt dichtbij te kunnen komen, sporen zoeken en ons te laten leiden door wat we tegen kwamen.

Zo gezegd zo gedaan. Dag 1 naar de Elephant bathing. Die iets minder leuk uitviel…
Een aantal olifanten die met hun bereider in het water stonden. Je kon het water in lopen, op hun rug zitten, nat gemaakt worden en er dan weer afgegooid worden terwijl de ‘rijder’ de olifant klappen geeft met een stok en flink aan zijn oor trekt om hem te laten bewegen.
Echt ontzettend sneu om te zien! Ook hadden wij het idee om ’s middags naar het elephant breeding centre te gaan, maar na verhalen van anderen in hotel waar alleen maar nog meer olifanten mishandeld worden hebben we besloten de middag al kaartend in het hotel door te brengen.
Eind van de middag heb ik nog een kleine wandeling gemaakt (2 uur) met wat meer mensen van het hotel. Hier zagen we naast een aantal vastgeketende olifanten ook een badderende neushoorn. Erg leuk om te zien, dat vond alleen de neushoorn niet… hij wilde een andere groep toeristen aanvallen, maar onze gids heeft de neushoorn vriendelijk afgeschrokken en de toeristen weg laten rennen.
De 2e dag in Chitwan was het tijd voor onze walking tour. 10,5 uur door het regenwoud. (met 38 graden…)
Weer een aantal badderende neushoorns gezien (en weer bijna aangevallen…), olifanten met hun rijder, wilde kippen, wilde zwijnen, herten en een heleboel mooie vogels!
Eenmaal terug in het hotel konden mijn schoenen weer uit en kon ik mijn 6 nieuwe blaren bewonderen. Dat ga ik (samen met de spierpijn) nog wel even voelen haha.
’s Avonds hebben we gegeten bij ‘Little Amsterdam’ een klein restaurantje met pannenkoeken, kroketten en appeltaart! En het heeft een hele leuke Nederlandse eigenaar!

Inmiddels ben ik weer terug in Pokhara. De leerlingen hebben examens, dus ik kan op dit moment niet heel veel anders dan observeren of de kids niet afkijken en niet te veel overleggen… Maar dit gaat hier wel heeeeel anders dan de nederlandse examens/CITO-toetsen…

Volgens mij is de blog inmiddels wel lang genoeg haha!
Heel veel groetjes uit het warme Nepal!